Mgła
się rozrzedza
łagodnie ustępując pola
jasności.
To skrzydła Aniołów?
Boże,
wzniecasz ogień
nadziei.
Ona
wypuszcza korzenie... powoli...
I dobrze.
Tęczowe cząstki
spływają,
przenikają ciało.
I nie ma już różnicy
między mną
a błogo-STANEM.
Podążam
za ruchem SPOKOJU.
w naturalnym rytmie
mojego oddechu.
Dziś
pozwalam
na kontakt tylko
z jasnością.
Nie bez wątpliwości,
czując
muśnięcie
czegoś, co można porównać do
zaufania
i obserwując,
ciągle,
bo jednak
nie mam tyle odwagi.
Integruję informacje.
Co mi przynosisz?

Zapala się cudowna lampka
pomysłu
Wyobraźnia przesuwa obrazy
stałe
ruchome
światła wielkiego miasta
niespokojnego w swoim spokoju
i morze rybackiej wioski
na skraju świata
A wszędzie przestrzeń
dobra
i materia unoszona na obłokach kolorów
Starzec przy drodze
przypomina o czasie
w swej drapieżności słodko odczuwanym na plecach
Pora włożyć buty do tańca
mówi
tancerka światła
Wszystko
splata się
w swoim rytmie
niepodległym kontroli
Bezkresne wirowanie, eksplozja doznań
błogo unoszona na ramieniu przewodnika
i twórcy w jednym
Obserwuj, poczuj...
Daj się objąć temu, co twoje
To nie boli.